Türk Deniz Kuvvetlerinin yüzer ve kıyı birliklerinin muharip ve yardımcı sınıflarında görev alan teknik, idari, sağlık ve bando gibi hizmetler hususunda tartışılmaz önem ve katkıya sahip Astsubay sınıfının tarihi, oldukça eskiye dayanmaktadır. Osmanlı dönemi kayıtlarından; onbaşı, çavuş, başçavuş, bölük emini, küçük zabit ve gedikli gibi rütbe ve unvana sahip “Astsubay” sınıfı ile ilgili Osmanlı’dan Cumhuriyet’e her dönemin ihtiyaçlarına göre yeni düzenlemeler yapılmıştır.
19. yüzyıl Osmanlı Devleti’nden Cumhuriyet döneminde 5802 Sayılı “Astsubay Kanunu” nun 1951 yılında yürürlüğe girmesine kadar geçen süreçte, gedikli sınıfının teşkili ve gelişimi tarihsel bir önem arz etmektedir. Şemseddin Sami, “Kamûs-ı Türkî”de “Küçük Zabitan”ı bölük emini ve başçavuş gibi zabit namzetleri olarak belirtmiş, “Gedikli” kelimesinin anlamlarını verirken askeri terim olarak karşılığını şu şekilde ifade etmiştir; “Sınıf-ı harbten madûd olmayıb maa-hazâ terfi ederek zabit olan topçu ve serdümen gibi esnaf-ı bahriye ki üç sınıfa münkasım olup ceketlerinin sağ kolundaki alâmet-i mahsusa ile tefrik olunurlar.”1
Önceleri gemilerin teknik eleman ihtiyacını karşılamak üzere deniz iklimine yakın bölgelerden gelen erler seçilmiş, bunlar sıkı bir deniz eğitiminden geçirildikten sonra sınavlarda başarılı olanlar donanmada teknik görevlere getirilmişlerdir. 19. yüzyılda gemilerde onbaşı, çavuş, başçavuş, bölük emini ve küçük zabit olarak; (1839-1840) Mahmudiye Kalyonu, (1866-1867) Kosova Kalyonu, Ertuğrul Fırkateyni, Peyk-i Ticaret Vapuru, Zırhlı Abdülaziz Fırkateyni, Nüvid-i Fütuh, Feyz-i Bari, Mansure Korveti ve Kavs-ı Zafer gibi gemilerde görev yapmışlardır.2
19. yüzyılın sonunda donanmaya alınacak sıbyan efradı ve bunlardan yetiştirilecek gedikliler ile ilgili kanuni bir düzenleme yapılmış, “Donanma-yı Hümâyûn-ı Cenab-ı Mülûkâneye Alınacak Sıbyan Efradına ve Bunlardan Yetiştirilecek Gediklilere Dair Nizamname” hazırlanmıştır. Bu nizamname Hicri 11 Şaban 1307 (2 Nisan 1890) tarihli ve 21 sayılı Ceride-i Bahriye’de yayınlanmıştır. Söz konusu nizamnameye göre; Dersaadet (İstanbul) ahalisinden seçilecek sıbyanlar3 öncelikle Dersaadet talim gemisinde bir yıl istihdam edilecek4, daha sonra denize alıştırılmak gerekeceğinden seyyar talim gemilerine geçirilecekti.5 Sıbyan efradı, beş senelik eğitimden sonra onbaşı rütbesi ile porsun, işaretçi, sefine eminliği, serdümen ve topçu sınıflarına ayrılarak seyyar talim gemilerine gönderilecekti.6 Onbaşılar bir sene sonra çavuş ve bölük emini naspedilecek, çavuş ve bölük eminleri birer sene ile sınıflarına göre terfi edileceklerdi.7 Askerlik müddetlerini tamamlamış olan sıbyan efradı “Gedikli-i salis”, “Gedikli-i sani”, “Gedikli-i evvellik” ile naspedilecekti. Bu nizamnamenin on yedinci maddesinde “…Sıbyan efradından başka efradın gedikli sınıfına ve gediklilerin dahi yüzbaşı ve mülazım ve daha sair rütbelere nakil ve tahvili katiyyen caiz değildir,”8 ifadesi bulunuyordu. 1893’te Tüccar Kapudan Mektebi’nden mezun olanlardan arzu edenlerin işaretçi, torpidocu ve topçu kısımlarına ayrılarak Gedikli-i salis sınıfına kaydı Şura-yı Bahriye’de ifade edilmişti.9 1890 tarihli nizamnamede sıbyana alınacak efradın taşra ahalisinden olmayıp Dersaadet ahalisinden alınması gerekliliği belirtilmiş ise de sonraki senelerde Dersaadet ahalisinden bu sınıfa girme arzusunda bulunanların sayısı beklenenin çok altında kalmıştır. 1895’te taşra ahalisinden de arzu edenlerin bu sınıfa kabulü hususu Şura-yı Bahriye’de tezekkür edilmiş, konu Padişahlığa sunulmuştu.10
4 Aralık 1905 tarihli irade-i seniyye ile bazı işlerin düzenlemesi hususunda gerekli tedbirlerin etraflıca düşünülmesi amacıyla Bahriye erkânından11 oluşan bir komisyon kurulmuştur. Söz konusu komisyon, gedikliler hakkında derinlemesine müzakerelerde bulunmuştur. Komisyonda öncelikle Gedikli sınıfının teşkili ve daha sonra genişletilmesi ile ilgili olarak 4 Ocak 1890 ve 5 Mayıs 1893 tarihli irade-i seniyyeler dikkatle okunmuştur. Osmanlı Bahriyesi’ndeki şubelerde 433 neferden ibaret gedikli sınıfının bulunduğunun tespit edildiği müzakerelerde ele alınan hususlar, Padişah’ın 25 Mart 1906 tarihli iradesi ile uygun görülmüştür.12
II. Meşrutiyet’in İlanı’ndan sonra Gedikli sınıfı ile ilgili yeni düzenlemeler yapılmak istenmiş ve bu suretle 1912 ve 1913 senelerinde Gedikli Nizamnamesi ile ilgili hazırlıklar yapılmıştır. Gedikli Nizamnamesi yürürlüğe girene kadar, 1912 senesine mahsus olmak üzere, terhis edilen efrad içinden isteyenlerden iki yüz kadarının maaş ödemelerinin düzenlenmesi yapılarak, çarkçı ve güverte sınıflarına nakil olabilecekleri belirtilmiştir.13 1913 senesine gelindiğinde ise top, torpido, makine ve elektrik fenlerinin gelişimi maksadıyla Donanma-yı Hümayun’da gedikli sınıfının teşkili ile ilgili bir nizamname hazırlığından bahsedilmişse de söz konusu nizamnamenin tamamlanması zaman alacağından14, bir defaya mahsus olmak üzere, Donanmaya alınacak gedikliler ile ilgili 14 Temmuz 1913 tarihli 229 numaralı “Süfün-ı
Hümâyûnda Gedikli Sınıfının Suret-i Teşkiliyle Usûl-i Terfi ve Terakkileri Hakkında Kanun-ı Muvakkati”15 hazırlamıştır. 20 Nisan 1914 tarihinde kabul edilen 260 numaralı “Bahriye Efradı ve Küçük Zabitanı ile Gedikli Zabitanı”16 hakkındaki geçici kanuna göre; donanmaya alınan efrat güverte ve makine olarak iki sınıfa ayrılmıştır. Güverte sınıfındaki ihtisas alanları gemici, topçu, torpido-elektrikçi, işaretçi-vardabandıra-telsiz-telgrafçı, borizan-feyfere-trompet, sıhhiye, musika ve sanayidir (Marangoz, kalafat, burgucu, zırhçı, dalgıç, nakkaş, yelkenci, aşçı, sofracı, ekmekçi, yazıcı, kumanyacı, debboycu)17 . Makine sınıfında ise ateşçi, tesviyeci, tornacı, dökmeci, modelci, demirci, kazancı ve makaracılar vardı.18 Yine bu kanuna göre deniz hayatına elverişli olmayan efrad dışında kalan tüm makine efradı Donanmada görevlendirilecekti.19 Söz konusu kanun kapsamında Bahriye efradının rütbe ve dereceleri şu şekilde verilmiştir:
- Neferat
- Küçük Zabitan: Onbaşı, Çavuş, Başçavuş, Gedikli Namzeti
- Gedikli Zabitan: Üçüncü Sınıf Gedikli, İkinci Sınıf Gedikli, Birinci Sınıf Gedikli
7 Eylül 1914 tarihinde kabul edilen 529 numaralı “Bahriye Makineci Çıraklarıyla Makineci İşçileri”20 hakkında nizamname 16 Eylül 1914’te Takvim-i Vakayi’de yayınlanmıştır. Bu nizamname ile Bahriye Nezareti’ne bağlı olmak üzere makineci çırakları ve makineci işçileri adıyla bir sınıf teşkil edilmiştir.21 Yayımlanan nizamnameye göre; makineci işçilerden fiili olarak askerlik hizmetini tamamlayanların gedikli namzedi oldukları, sınavlarını başarı ile geçenlerin üçüncü sınıf gedikli rütbesine terfi edecekleri ve Gedikli Nizamnamesi hükümlerine tabi olacakları belirtilmiştir.
9 Mart 1915 tarihli 172 numaralı “Bahriye Efrad ve Küçük Zabitanıyla Gedikli Zabitanı Kanunu”22 20 Mart 1915’te Takvim-i Vakayi’de yayınlanmıştır. 35 maddeden oluşan bu kanun, 260 sayılı muvakkat (geçici) kanunun yeniden düzenlenmiş halidir. Bu kanuna göre; Bahriye efradı güverte ve makine adıyla iki sınıfa ayrılmıştır.23 Kanunun beşinci maddesinde onbaşıların kıdemli nefer oldukları; çavuş, başçavuş ve gedikli namzetlerinin küçük zabit; üçüncü, ikinci ve birinci sınıf gediklilerin gedikli zabit unvanına sahip oldukları belirtilmiştir. 172 sayılı kanunun yirminci maddesinde gediklilerin tekaüd (emeklilik) konusunda zabitler gibi “Askeri Tekaüd Kanunu”na, ceza anlamında da “Askeri Ceza Kanunu”na tabi olacakları yer almıştır.
20 Aralık 1915’te 127 numaralı “Makineci Çırakları Nizamnamesi”, 3 Şubat 1916’da ise 234 numaralı “Gemici Çırakları Nizamnamesi” kabul edilmiştir. Makineci Çırakları Nizamnamesi24’nde makineci küçük zabitan ile gedikli zabitanı yetiştirmek üzere Bahriye Nezareti’nde “Makineci Çırakları Mektebi” açılmıştır. Makineci Çırakları Nizamnamesi’ne göre; onbaşılıktan sonra birinci sınıf gedikliliğe kadar “ Efrad-ı Bahriye ve Gedikliler Hakkındaki Kanun”un (172 sayılı Kanun) hükümlerinin icra edileceği belirtilmiştir.25 20 Aralık 1915 tarihli nizamname ile 7 Eylül 1914 tarihli “Bahriye Makineci Çıraklarıyla Makineci İşçileri” hakkındaki nizamnamenin hükümleri feshedilmiştir.26
Gemici Çırakları Nizamnamesi27 ile güverte küçük zabit ve gedikli zabitanı yetiştirmek üzere Bahriye Nezareti’nde “Güverte Çırakları Mektebi” adıyla bir okul teşkil edilmiştir. Seyyar okul gemisinde eğitimini tamamlayanlar topçu, torpidocu, işaretçi, kamacı, cephaneci, serdümen, tahtelbahirci (denizaltıcı) şubelerine ayrılarak güverte ihtisas kurslarına sevk olunacaklardı.28 Güverte ihtisas kursu sınavını verenler, donanmaya sevk edilerek ihtisaslarına uygun efrada mahsus işlerde görevlendirileceklerdi.29 Kendi ihtisasında dirayet gösterenlerin nefer sıfatıyla beş ay görev yaptıktan sonra onbaşılığa terfi olacağı, onbaşılıktan birinci sınıf gedikliliğe kadar olan terfilerinin ise “Efrad-ı Bahriye ve Gedikliler Kanunu”nun (172 sayılı Kanun) hükümlerine göre icra edileceği belirtilmiştir.30
Cumhuriyet döneminde de gedikli sınıfı ile ilgili olarak kanuni düzenlemelere devam edilmiştir. Bahriye Vekaleti, Deniz Müsteşarlığı ve Deniz Kuvvetleri Komutanlığı dönemlerinde yeni kanunlar yürürlüğe girmiştir.
29 Aralık 1924’te teşkil edilen Bahriye Vekaleti’nin 1925 tarihli teşkilat talimatnamesinde mahalli teşkilatta “Gedikli Zabit Namzet Mektebi”31 bulunmaktadır. 16 Ocak 1928’e kadar devam eden Bahriye Vekaleti döneminde ilk olarak gedikliler hakkında 24 Mart 1925 tarihli ve 587 numaralı “Berrî, Bahrî, Havaî ve Jandarma, Erkân, Ümera ve Zabitanı ile Memurin ve Mensubin-i Askeriye Maaşat ve Tahsisat-ı Fevkaladelerine Mütedair 22 Teşrinievvel 1339 Tarihli Kanuna Müzeyyel Kanun”32 yayınlanmıştır. Bu kanunda; maaşlar, unvanlar ve emeklilik ile ilgili düzenlemeler yapılmıştır.
9 Nisan 1927’de 1001 sayılı “Gedikli Küçük Zabit Menbalarına Dair Kanun”33 yayınlanmıştır. Bu kanuna göre askeri liseler; harbiye, askeri tıbbiye ve baytariye mekteplerine, gedikli küçük zabit mektepleri de gedikli küçük zabitliğe kaynak oluşturmaktaydı. Kanunda; harbiye, askeri tıbbiye ve askeri baytariye mektebinden çıkarılanların sınıfları kıta ve müesseselerine verilerek gedikli küçük zabitliğe muvazzaf hizmetleri dahil olmak üzere hizmet edecekleri34 askeri liselerden çıkarılanların kararnameye uygun olarak gedikli küçük zabit oldukları belirtilmiştir.35
Bahriye Vekaleti döneminde yürürlüğe giren diğer bir kanun ise tayinler (erzak) ile ilgili 1010 sayılı 19 Nisan 1927 tarihli “Berrî, Bahrî, Havaî ve Jandarma Zabitan ile Muamelat Memurlarına ve Hesap Memurları ile Muavinlerine ve Bahriye Gedikli Zabitanına 1 Nefer Tayini İtası Hakkındaki Kanun”dur. Bu kanunun birinci maddesinde müşirden zabit vekiline kadar kara, deniz, hava ve jandarma zabitleri ile muamelat memurlarına ve hesap memurlarıyla muavinlerine ve Bahriye gedikli zabitlerine 12 Eylül 1330 (25 Eylül 1914) tarihli “Askeri Tayinat ve Yem Kanun-ı Muvakkati”nin birinci maddesi gereğince aynen bir nefer tayini verileceği bildirilmiştir.36
16 Ocak 1928 tarihli kanun ile teşkil edilen Deniz Müsteşarlığı döneminde 16 Mayıs 1929 tarihli ve 1446 sayılı “Gedikli Küçük Zabit Menbalarına Dair 9 Nisan 1927 Tarihli Kanunun Bazı Maddelerine Muaddil Kanun37” hazırlanmıştır. Bu kanuna göre; harbiye, deniz harp, askeri tıbbiye ve askeri baytar mekteplerinden çıkarılanlar sınıfları veya kıtaları ve müesseselerine verilerek gedikli küçük zabitlik muvazzaf hizmetleri dahil olmak üzere, deniz sınıflarında 12, diğerlerinde 6 yıl hizmet edecekler,38 askeri liselerin ve deniz liselerinin son altı sınıfından çıkarılanlardan on yedi yaşını tamamlamış olanlar kıtalara verilerek kararnameye uygun olarak gedikli küçük zabit olacaklardı.39
11 Haziran 1929 tarihli ve 1492 sayılı “Deniz ve Hava Gedikli Küçük Zabitan Maaş Kanunu”, Deniz Gedikli Küçük Zabitlerin rütbe, maaş ve emeklilik düzenlemelerinden bahsetmektedir. Kanuna göre; Deniz Gedikli Çavuşları Gedikli Çavuşluğa, Gedikli Başçavuşları Deniz Gedikli Başçavuş Muavinliğine, Gedikli Namzetleri de Gedikli Başçavuşluğa nakil olunacaktı. Birinci, İkinci ve Üçüncü Sınıf Gedikli Zabitlerden arzu edenler mevcut maaşları ile Başgedikliliğe nakil edilecekti.40 Birinci, ikinci, üçüncü sınıf gedikli zabitlerden arzu edenler hali hazır maaşları ile başgedikliliğe nakledilir. Üçüncü ve ikinci sınıf gedikli zabitleri terfi tarihinden
itibaren iki senede bir yapılacak sınavda başarılı olurlarsa eski maaşları nisbetinde terfi eder; başarılı olamazsa kanun hükümlerine tabi olur.41 Nakli arzu etmeyen ya da sınıflarının karşılığı olan rütbeleri bulunmayanlar tasfiye neticesine kadar 24 Şubat 1330 (9 Mart 1915) [172 sayılı kanun] tarihli Gedikli Zabitan Kanunu ile 508 ve 587 numaralı kanunların hükümlerine göre muamele göreceklerdi.42
2 Haziran 1930 tarihli ve 1675 sayılı “Gedikli Küçük Zabit Menbalarına Dair Kanunun 4. Maddesinin 16 Mayıs 1929 tarihli B Fıkrası Muaddelesinin Tadili Hakkındaki Kanun”a göre, askeri liselerin ve deniz liselerinin son altı sınıfından ve diğer sınıflardan çıkarılanlardan 17 yaşını tamamlamış olanların kıtalara verilerek kararnameye uygun olarak gedikli küçük zabit olacakları ve kıtalara girişlerinden itibaren muvazzaflık hizmeti dâhil olmak üzere hava ve deniz sınıflarında on beş, diğerlerinde dört buçuk sene hizmet edecekleri belirtilmişti.43
11 Haziran 1934 tarihli ve 2505 sayılı “Gedikli Küçük Zabit Menbalarına Dair Kanun”a44 göre gediklilerin Gedikli Küçük Zabit Mektebi’nden yetiştirileceği belirtilmiş olup 1001, 1446 ve 1675 numaralı kanunlar lağvedilmiştir.45
Deniz Sınıf Okullarının esasını ise; 1944 yılında kurulan Deniz Telsiz, Elektrik Fen Tatbikat Okulu, 1946 yılına kadar da Deniz Fen Okulu unvanı ile Heybeliada’da kurulan müessese teşkil etmiştir. 1946 yılında Deniz Eğitim Komutanlığı teşekkül edilince, Deniz Fen Okulu lağvedilmiş ve Sınıf Okulları mahiyetindeki kurs müdürlükleri bu komutanlığa bağlı olarak teşekkül etmiştir.
1949 yılında teşkil edilen Deniz Kuvvetleri Komutanlığı döneminde 23 Mart 1950 tarihli ve 5619 sayılı “Gedikli Erbaş Kanunu”46 kabul edilmiştir. Kanuna göre; Türkiye Cumhuriyeti ordusunun kara, deniz ve hava kısımları ile jandarma ve gümrük koruma birlikleri kuruluşunda gedikli erbaş olmak için en az ortaokul ve dengi okulları bitirdikten sonra Gedikli Erbaş Okullarını ve Sanat Enstitülerini bitirmek gerekliydi.
2 Temmuz 1951 tarihli ve 5802 sayılı Astsubay Kanunu’nda47 Türkiye Cumhuriyeti Ordusu’nun kara, deniz ve hava kuvvetleriyle jandarma, gümrük koruma birlikleri kadrolarının ast komuta kademelerinde eğitim, sevk ve idare ile diğer idari işlerde subaya yardımcı olarak görevlendirilen şahıslara astsubay adı verildiği,48 “Astsubay” şart ve niteliklerini kazananların ilgili Bakanlıklarca çavuş naspedileceği belirtilmiştir.49 Kanunda astsubayların yetiştirilme usulleri, özlük hakları (rütbe ve aylıklar, yükselmeler, beslenme ve sağlık işlemleri), mecburi hizmet, istifa, yedeklik, meslekten çıkarma, hizmete çağrılma ile astsubaylardan subay, teknisyen ve askeri katip yetiştirilmesi) konularından bahsedilmiştir. 5802 sayılı Kanunda yer alan geçici maddeye göre ise; söz konusu kanunun yürürlüğe girmesinden önce gedikli erbaş olarak yetiştirilmiş ve yetiştirilmekte olan askeri şahıslara da astsubay dendiği, muhtelif kanunlarda geçen gedikli erbaş adının astsubay, başgedikli adının ise kıdemli başçavuş olarak değiştirildiği ifade edilmiştir.50 Bu kanuna göre deniz sınıflarında görevli bulunan gedikli subaylardan isteyenler hizmet sürelerine göre astsubay sınıfına geçirileceklerdi. Bu sınıfa geçmek istemeyenler hakkında 172 sayılı Kanun ile Berrî, Bahrî, Havaî ve Jandarma, Erkân, Ümera ve Zabitanı ile Memurin ve Mensubin-i Askeriye Maaş ve Tahsisatına Dair 22 Teşrin-i Evvel 1339 tarihli Kanuna müzeyyel 508 ve bu kanuna ek 587 sayılı Kanun hükümlerinin tatbik edilmesine devam olunacağı belirtilmiştir.51
1951 tarihinden itibaren açılan okullar ile ilgili kronoloji ise şu şekildedir:
Gelişimi devam eden okula bulunduğu binanın yeterli gelmemesi, yeni bir bina ihtiyacını meydana getirmiştir. Bu amaçla okul, Beylerbeyi Sarayı yanındaki binalara ek ve tadilatlar yapılmak suretiyle, 1 Ekim 1952 tarihinden itibaren Beylerbeyi’ne taşınmış ve adı da Deniz Astsubay Hazırlama Ortaokulu olarak değiştirilmiştir. 1964-1965 yılı eğitim ve öğretim yılında ise söz konusu okula, ortaokul mezunları da alınmaya başlanmıştır. Böylece 1964 yılında okulun adı Deniz Astsubay Sınıf Hazırlama Okulu olarak değiştirilmiştir.52
1963 yılında Derince’ye taşınan Makine Sınıf Okulu (deprem hasarlarının onarımı sürecinde 1999-2000 yıllarında Altınova’ya geçici taşınma hariç) bundan sonraki faaliyetini Derince’de devam etmiştir. 1966 yılına kadar Yassıada’da eğitim öğretim faaliyetlerine devam eden Güverte Sınıf Okulları Komutanlığı, 1966 yılında Gölcük Eğitim Merkezi Komutanlığının kuruluşuna girmiştir.
27 Haziran 1967 tarihinde 926 sayılı TSK Personel Kanunu ile Astsubay sınıfı yeniden düzenlenerek Astsubay rütbe adları değiştirilmiş ve bugünkü halini almıştır. 1971-1972 eğitim öğretim yılında okulun adı Deniz Astsubay Hazırlama Okulu olarak değiştirilmiş, 16 Mart 1972’de Deniz Astsubay öğrenci kıyafetleri yeniden düzenlenmiştir. 1977 yılına gelindiğinde ise okul, Milli Eğitim Bakanlığınca üç yıllık meslek lisesi dengi olarak kabul edilmiştir.53
1966-1976 yılları arasında Gölcük Eğitim Merkezi Komutanlığına bağlı olarak faaliyet gösteren Güverte Sınıf Okulları Komutanlığı, 1976 yılında Gölcük Eğitim Merkezi Komutanlığının lağvedilmesiyle birlikte o zamanki adı ile doğrudan Deniz Eğitim Komutanlığına bağlı olarak faaliyetlerine Gölcük’te devam etmiştir. 1979 yılında Karamürsel Eğitim Merkezi Komutanlığının Karamürsel bölgesinde kurulmasıyla birlikte, Güverte Sınıf Okulları, tüm bağlılarıyla beraber Karamürsel’e taşınmış, bu taşınma ile birlikte Güverte Sınıf Okulları Komutanlığı lağvedilmiş ve müstakil Okul Komutanlıkları oluşturularak doğrudan Karamürsel Eğitim Merkezi Komutanlığına bağlanmıştır.
1985 yılında Güverte Astsubay Sınıf Okulu Komutanlığı ile Kurslar Komutanlığı adı altında iki komutanlık kurulmuş ve Astsubay Sınıf Okulu eğitimleri ile kurslar birbirinden ayrılarak bu iki komutanlık emrinde icra edilmeye başlanmıştır.
1997 yılında Yalova’nın il olması ve Karamürsel Eğitim Merkezi Komutanlığının konuşlu bulunduğu bölgenin Yalova il sınırları içerisinde kalmasıyla birlikte Karamürsel Eğitim Merkezi Komutanlığı ismi Karamürselbey Eğitim Merkezi Komutanlığı/Altınova olarak değiştirilmiştir.
17 Ağustos 1999 Gölcük Depremi’nde Makine Sınıf Okulu Komutanlığı, binalarının hasar görmesi nedeniyle 06 Eylül 1999 tarihinden itibaren Altınova’ya, onarımların tamamlanmasından sonra 21 Aralık 2000 tarihinde tekrar Derince’ye taşınmıştır.
Türk Silahlı Kuvvetleri bünyesinde Astsubay Meslek Yüksek Okullarının açılmasına ilişkin 4752 sayılı “Astsubay Meslek Yüksek Okulu Kanunu” 11 Nisan 2002’de TBMM’de kabul edilerek
24 Nisan 2002’de Resmi Gazete’de yayımlanmıştır. Bu kanun gereğince Deniz Astsubay Hazırlama Okulu ve Deniz Astsubay Sınıf Okulu, 2 yıl eğitim veren ön lisans seviyesindeki Deniz Astsubay Meslek Yüksekokuluna dönüşmüştür.
“Taş Mektep” olarak da anılan Beylerbeyi Deniz Astsubay Hazırlama Okulu, 2003 yılındaki son mezuniyet töreni ile yarım asırdır gençlikten denizciliğe adım atan astsubaylara ev sahipliği yapmanın gururu ile misyonunu tamamlayarak tarihteki saygın yerini almıştır.
2003 yılında Astsubay yetiştirme sisteminde Genelkurmay Başkanlığının emri ile değişikliğe gidilerek Astsubayların, meslek yüksekokulları statüsüne geçiş ile birlikte, 2 yıllık ön lisans düzeyinde yetiştirilmesi kararı verilmiştir. 01 Eylül 2003 tarihinden itibaren Sınıf Okulları Komutanlıklarının lağvedilmesi ile birlikte Deniz Astsubay Meslek Yüksekokulu Komutanlığı teşkil edilmiştir. Ancak, 2003-2004 eğitim öğretim yılında Deniz Astsubay Meslek Yüksekokulu Komutanının vekâletinde sınıf okulları bir yıl daha mezun vermiştir. 2003-2004 eğitim ve öğretim yılında 6 Ekim 2003 tarihinden itibaren, Deniz Astsubay Meslek Yüksekokulu faaliyetlerine, Altınova ve Derince yerleşkelerinde o dönemki mevcut teşkilat yapısı ile 2016 yılına kadar devam etmiştir.
15 Temmuz menfur darbe girişimi sonrası, 25 Temmuz 2016 tarihli “Olağanüstü Hal Kapsamında Bazı Tedbirler Alınması ve Milli Savunma Üniversitesi Kurulması ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair” 669 sayılı Kanun Hükmünde Kararname (KHK) ve 09 Kasım 2016 tarihli 6756 sayılı kanun ile Milli Savunma Üniversitesi (MSÜ) kurulmuş ve müteakiben Bakanlar Kurulunun 14 Kasım 2016 tarihli 2016/9522 sayılı kararı ile Astsubay Meslek Yüksekokulları Milli Savunma Üniversitesi kuruluşuna dâhil edilmiştir.
Milli Savunma Üniversitesi teşkilat ve kadrolarının yeniden yapılandırılması kapsamında; 09 Ocak 2017 tarihinden itibaren okul, MSÜ Deniz Astsubay Meslek Yüksekokulu adı ve yeni teşkilat yapısıyla 2020-2021 eğitim ve öğretim yılı başlangıcına kadar eğitim ve öğretim faaliyetlerine yine Altınova ve Derince yerleşkelerinde devam etmiştir.
Milli Savunma Üniversitesi Rektörlüğü tarafından eğitim ve hizmette bütünlüğün sağlanması ve 2020-2021 eğitim-öğretim yılından itibaren eğitim-öğretim faaliyetlerine tek yerleşkede devam edilmesi maksadıyla; Derince yerleşkesindeki teşkilat yapısında okula bağlı tüm birimlerin 27 Temmuz 2020 tarihinden itibaren Altınova yerleşkesine taşınması emri verilmiştir. Taşınma ile teşkilat/kadro değişiklik işlemleri 15 Ekim 2020 tarihi itibariyle tamamlanmıştır.
Hâlihazırda; 19 Ekim 2020 tarihinde başlayan 2020-2021 eğitim-öğretim yılından itibaren MSÜ Deniz Astsubay Meslek Yüksekokulu, eğitim ve öğretim faaliyetlerine Altınova/YALOVA’da devam etmektedir.
Deniz Astsubay Meslek Yüksek Okulu Komutanlığı
Merkez, 77720 Kaytazdere Belediyesi/Altınova/Altınova/Yalova
0 226 462 83 10 – (1594 & 1595)
msu.damyo@hs01.kep.tr